بسم رب الزهرا

 دوباره دست من ضریح را بهانه میکند 

دلم گلایه از زمین و از زمانه میکند

چقدر دورم از حرم از آسمان چشم تو 

کبوتر دلم هوای آشیانه میکند

شدم اسیر دام تو ، بده تو آب و دانه ام 

پرنده ای که جَلد توست میلِ دانه میکند

 بباربا عطوفتت بر این کویر بی ثمر

که بشکفد گلی که با غمت جوانه میکند

تمام واژه ها به عشق تو قیام کرده اند

دلِ قلم هوای شعر عاشقانه میکند