یکی از قدما می گفت ما کسب و کار را با نام خدا آغاز می کردیم و دلهامان صاف بود و خدمت به مردم در ذاتمان بود چرا که نگاه مادی نداشتیم و مردم را وابسته ی یکدیگر می دانستیم.کرکره دُکان را که باز می کردیم یاعلی می گفتیم،تحرکی داشتیم و با جمله "از تو حرکت از خدا برکت" مأنوس بودیم و بدان اعتقاد قلبی داشتیم.

 یکی از قدما می گفت ما کسب و کار را با نام خدا آغاز می کردیم و دلهامان صاف بود و خدمت به مردم در ذاتمان بود چرا که نگاه مادی نداشتیم و مردم را وابسته ی یکدیگر می دانستیم.کرکره دُکان را که باز می کردیم یاعلی می گفتیم،تحرکی داشتیم و با جمله "از تو حرکت از خدا برکت" مأنوس بودیم و بدان اعتقاد قلبی داشتیم. هر روز صبح در دُکان را آب پاشی می کردیم و در مسیر خانه تا حجره هایمان با مردم شهر سلام و احوال پرسی داشتیم و جویای اوضاع زندگی یکدیگر می شدیم و البته همواره به مشکلات رسیدگی می کردیم.صله ی ارحام از اصول همیشگی زندگی ما بود و همواره انجام می شد و صرفاً مربوط به ایام عید نبود.حالا اما خیلی فرق کرده است،چرا که مردم،آدم های قدیم نیستند و در مادیات زندگی غرق شده اند.سطح توقعشان بالا رفته و به حق خود قانع نیستند.فراموش کرده اند که روزیشان را خدا می دهد.همواره می شنوم که می گویند از صبح تا به شب در حال دویدن هستیم و هر چه تلاش می کنیم به جایی نمی رسیم.حالا این دویدن چگونه است که سرانجام خوشی ندارد و به جایی هم نمی رسد دلیلش را نمی دانم!

اگر نگاه منصفانه ای داشته باشیم درمی یابیم که قدیمی ها درست می گویند.دویدن اگر با هدف و با دل و نیت و باطن صاف باشد نتیجه می دهد،اگر برای رضای خدا و رفاه مردم باشد اثر دارد.اگر می خواهیم برکت به زندگی مان برگردد کافی است یک بار پای صحبت های بزرگان بنشینیم و برای سخنان آن ها احترام قائل شویم و قدری به توصیه ها و تجربه هایی که داشته اند توجه کنیم تا بتوانیم همانند آن ها خوب زندگی کنیم.

سعدی علیه الرحمة می فرماید :

کریما بـه رزق تـو پرورده ایم             به انعام و لطف تو خو کرده ایم